Acontece todos os anos. O lume asedia a aldea cunha voracidade nunca vista. A contorna, antes unha continuación das vivendas, está hoxe tan abandonada como a maioría dos fogares. A vexetación mesta e desatendida convértese nun combustible imparable que, en poucos minutos, ameaza con levar por diante o lugar no que sucedeu a vida de varias xeracións. Más alá, quilómetros de monte parecen agardar, en silencio, a que unha faísca os faga estourar sen freo. Sen xente, o baleiro tamén pode ser unha polvoreira.